تأثیر شیارزنی زیستی با استفاده از قارچ های Pysisporinus vitreus و Xylaria longipes بر نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب چوب نوئل (Picea abies)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد صنایع چوب و کاغذ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

2 دانشیار گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

چکیده

در این تحقیق، تأثیر شیارزنی زیستی بر نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب چوب نوئل (Picea abies) در جهت شعاعی با استفاده از قارچ‌های پوسیدگی سفید (Pysisporinus vitreus) و پوسیدگی نرم (Xylaria longipes) بررسی شد. کشت قارچ‌ها تحت شرایط دمایی 25 درجة سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 85 درصد در انکوباتور و در مدت زمان‌های 15، 30 و 45 روز انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش زمان کشت در هر دو قارچ، ضریب نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب و مقدار کاهش جرم افزایش یافت، درحالی که مقاومت فشار موازی الیاف کاهش پیدا کرد. بیشترین کاهش جرم در تیمارهای 30 و 45 روزة قارچ Pysisporinus vitreusمشاهده شد. از علل افزایش نفوذپذیری و انتشار بخار آب می‌توان به تخریب انتخابی منافذ هاله‌دار دیوارة تراکئیدها توسط قارچ Pysisporinus vitreusو ایجاد سوراخ‌های متعدد روی دیوارة تراکئیدها توسط قارچXylaria longipesاشاره کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمارهای 30 روزة هر دو قارچ به‌علت نداشتن اختلاف معنی‌دار با تیمارهای 45 روزه بهترین زمان برای شیارزنی زیستی چوب نوئل است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Bioincising impact of Pysisporinus vitreus and Xylaria longipes fungi on radial air permeability and moisture diffusion coefficient of spruce wood (Picea abies)

نویسنده [English]

  • Asghar Tarmian 2
1
2 Associate Prof, Department of Wood and Paper Science and Technology Faculty of Natural Resources, University of Tehran
چکیده [English]

In this research, the bioinsising impact of two wood decay fungi (Pysisporinus vitreus and Xylaria longipes) on radial air permeability and moisture diffusion coefficient of spruce wood (Picea abies) was investigated. Fungal cultivation was performed in an incubator at 25 °C and 85% relative humidity for 15, 30 and 45 days. Results showed that the permeability, moisture diffusion and mass loss were increased by increasing the incubation time about both fungi but compression strength was decreased. Maximum mass loss was observed for 30 and 45 days treatments of Pysisporinus vitreus fungus. The increased air permeability and moisture diffusion are probably due to degradation of bordered pits of tracheid cell walls by Pysisporinus vitreus and formation of several holes on tracheid cell by Xylaria longipes. The results of this research showed that 30 days incubation for both fungi was an optimum and best incubation time for increasing the radial air permeability and moisture diffusion in spruce (Picea abies) wood.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bioincising
  • Permeability
  • Moisture diffusion coefficient
  • Pysisporinus vitreus
  • Xylaria longipes