مقایسة روش‌های دمایی و تشعشعی برآورد تبخیرتعرق مرجع با روش استاندارد FAO Penman– Monteith در گرگان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه جنگل‌داری و اقتصاد جنگل، دانشکدة منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

2 دانشجوی دکتری جنگل‏شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکدة منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

3 دانشجوی دکتری جنگل‌داری، دانشکدة منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، مازندران

4 کارشناس ارشد جنگل‏شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکدة منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

5 دانشجوی دکتری دانشکدة علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

6 استادیار گروه صنایع چوب و کاغذ، دانشکدة کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

چکیده

برای برآورد تبخیرتعرق گیاه مرجع (ET0) روش ترکیبی فائو‌ـ پنمن‌ـ مانتیث (F-P-M)، به منزلة روشی استاندارد، جهت ارزیابی نتایج سایر روش‏های تجربی در دو گروه دمایی ]بلانی‌ـ کریدل (B-C) و هارگریوز‌ـ سامانی (H-S)[ و تشعشعی ]جنسن‌ـ هیز (J-H) و تورک (Tc)[ استفاده می‏شود. در این تحقیق، با استفاده از داده‏های ایستگاه هواشناسی کشاورزی هاشم‏آباد گرگان، واقع در اقلیمی نیمه‏خشک، مقادیر ET0 برآوردی با مقادیر روش استاندارد مقایسه شد. میانگین ET0 روزانة برآوردی با روش F-P-M حدود 13/3 میلی‏متر در روز به دست آمد. در مقیاس روزانه، روش Tc کمترین میانگین ریشة مربع خطا (RMSE) (98/0 میلی‏متر در روز) را نسبت به سه روش دیگر داشت و نزدیک‏ترین برآورد را با روش استاندارد نشان داد. در مقیاس ماهیانه، RMSE حاصل از روش Tc در ماه‏های فروردین و نیمة دوم سال در کمترین مقدار و به طور متوسط حدود 06/0 میلی‏متر در روز با خطای 3 درصد بود در فصل تابستان برآورد روش B-C نسبت به روش‏های دیگر بهتر و به طور میانگین 32/0 میلی‏متر (با خطای 6%) محاسبه شد؛ در حالی که در ماه‏های اردیبهشت و خرداد روش H-S، با متوسط 42/0 میلی‏متر در روز و 11 درصد خطا، بهترین برآورد را نشان داد. با توجه به کمبود داده‏های هواشناسی استفاده‌شده در روش F-P-M و نیاز روزافزون به برآورد ET0 با روش‏های ساده‏تر، لازم است قبل از به‌کارگیری این روش‏ها به سازگاری آن‌ها با اقلیم مورد نظر و نیز تطابق آن‏ها با روش F-P-M توجه شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Temperature- and Radiation Based Methods against the Standard FAO Penman- Monteith for Estimating the Reference Evapotranspiration (ET0) in Gorgan

نویسندگان [English]

  • Pedram Attarod 1
  • Seyed Mohammad Moein Sadeghi 2
  • Omid Fathizadeh 3
  • Maryam Motahari 4
  • Saeed Rahbari Sisakht 5
  • Mohammad Taghi Ahmadi 2
  • Vilma Bayramzade 6
1 Associate Professor, Faculty of Natural Resources, University of Tehran, Karaj, I.R. Iran
2 Ph.D. Student of Silviculture and Forest Ecology; Faculty of Natural Resources, University of Tehran, Karaj, I.R. Iran
3 Ph.D. Student, Department of Forestry and Forest Sciences, Faculty of Natural Resources and Marine Sciences, Tarbiat Modares University, Noor, I.R. Iran
4 M.Sc. Graduated, Department of Forestry and Forest Economics, Faculty of Natural Resources, University of Tehran, I.R. Iran
5 Ph.D. Student, Faculty of Forest Sciences, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, I.R. Iran
6 Assistance Professor, Department of Wood Science, Karaj branch, Islamic Azad University, Karaj, Alborz Province, I.R. Iran
چکیده [English]

The FAO Penman - Monteith (F-P-M) method is now broadly accepted as the standard for estimating the reference evapotranspiration (ET0). The method is also now used for evaluating the temperature-based [Blaney-Criddle (B-C) and Hargreaves-Samani (H-S)] and radiation-based [Jensen-Haise (J-H) and Turc (Tc)] methods. The objective was to compare the ET0 estimated by the B-C, H-S, J-H, Tc methods with that estimated by the F-P-M method in a semiarid climate using the meteorological data recorded in Hashem-Abad Agro-Meteorological Station, Gorgan. The mean value of ET0 was 3.13 mm.day-1 using the F-P-M method. At daily scale, Tc method showed the lowest RMSE (Root Mean Square Error), 0.98 mm.day-1. At monthly scale, in compare to the other methods, the RMSE values by Tc method were lower in April as well as from September to March, averaged 0.06 mm.day-1 with the percentage error of 3%. During the summer season, July and August, however, B-C method suggested the lowest RMSE value than those of the others (RMSE 0.32 mm.day-1 with the percentage error of 6%). The H-S method behaves the best for monthly estimation (RMSE 0.42 mm.day-1, the percentage error of 7%) during May to June. The F-P-M method for estimating ET0 requires data often not recording in the meteorological stations; hence ET0 should be estimated using the proposed simpler methods in compare to the F-P-M. The adaptation of the methods to different climates should be essentially tested by the standard F-P-M method.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Blaney-Criddle
  • FAO Penman-Monteith
  • Hargreaves-Samani
  • Hashem-Abad Gorgan
  • Jensen-Haise
  • semiarid climate
  • Turc

مراجع

 
[1]. Kouchakzadeh, M. and Nikbakht, J. (2004). Comparison of different reference evapotranspiration methods for different climates of Iran with FAO-Penamn-Montith standard method. Agricultural Sciences, 10(3): 43-57.
[2]. Lu, J., Sun, G., McNulty, S. G., and Amatya, M. D. (2005). A comparison of six evapotranspiration methods for regional use in the Southeastern United States. Journal of the American Water Resources Association, 621-633.
[3]. Mousavi-Baygi, M., Erfanian, M., and Sarmad, M. (2009). Estimation of reference crop evapotranspiration using the least meteorological data. Journal of Water and Soil, 23(1): 91-99.
[4]. Allen, R. G. and Pruitt, W. O. (1991). FAO-24 reference evapotranspiration factors. Journal of Irrigation and Drainage Engineering, 117(5): 758-773.
[5]. Allen, R. G., Pereira, L. S., Raes, D., and Smith, M. (1998). Crop evapotranspiration guidelines for computing crop water requirements. FAO irrigation and drainage paper, NO. 56, Rome, Italy.
[6]. Fisher, J. B., DeBiase, T. A., Qi, Y., Xu, M., and Goldesteian, A. H. (2009). Evapotranspiration models compared a Sierra Nevada forest ecosystems. Environmental Modelling & Software, 20: 783-796.
[7]. Lopez-Urrea, R., Martin de Santa Olalla, F., Fabeiro, C., and Moratalla, A. (2006). An evaluation of two hourly reference evapotranspiration equations for semiarid conditions. Agricultural Water Management, 86: 277-282.
[8]. Lopez-Urrea, R., Martin de Santa Olalla, F., Fabeiro, C., and Moratalla, A. (2006). Testing evapotranspiration equations using lysimeter observations in a semiarid climate. Agricultural Water Management, 85: 15-26.
[9]. Smith, M. (1991). Report on the expert consultation on procedures for revision of FAO guidelines for prediction of crop water requirements. FAO, Rome.
[10]. Sharifan, H., Ghahreman, B., Alizadeh, A., and Mirlatifi, S. M. (2006). Comparison of the different methods of estimated reference evapotranspiration (Compound and temperature) with standard method and analysis of aridity effects. Journal of Agricultural Sciences and Natural Resources, 13(1): 19-30.
[11]. Samani, Z. A. and Pessarakli, M. (1986). Estimating potential crop evapotranspiration with minimum data in Arizona. Transactions of the American Society of Agricultural Engineers, 29(2): 522-524.
[12]. Salih, A. M. A. and Sendil, U. (1984). Evapotranspiration under extremely arid climates. Journal of Irrigation and Drainage Engineering, 110(3): 289-303.
[13]. Trajković, S. and Gocić, M. (2010). Comparison of some empirical equations for estimating daily reference evapotranspiration Facta universitatis – series. Architecture and Civil Engineering, 8(2): 163-168.
[14]. Tabari, H. (2010). Evaluation of reference crop evapotranspiration equations in various climates. Water Resources Management, 24(10): 2311-2337.
[15]. Doorenbos, J. and Pruitt, W. O. (1977). Guidelines for Predicting Crop Water Requirements, FAO Irrigation and Drainage Paper, No 24, 2nd edit FAO Rome.
[16]. Jensen, M. E. and Haise, H. R. (1963). Estimating evapotranspiration from solar radiation. Journal of Irrigation and Drainage Engineering, 93(3): 15-41.
[17]. Turc, L. (1961). Évaluation des besoins en eau d’irrigation, évapotranspiration potentielle, formule climatique simplifiée et mise à jour. Annales Agronomiques, 12(1):13-49.
[18]. Mohawesh, O. E. (2011). Evaluation of evapotranspiration models for estimating daily reference evapotranspiration in arid and semi-arid environments. Plant Soil and Environments, 57(4): 145-152.
[19]. Fisher, J. B., DeBiase, T. A., Qi, Y., Xu, M., and Goldesteian, A. H. (2009). Evapotranspiration models compared a Sierra Nevada forest ecosystems. Environmental Modelling & Software, 20: 783-796.
[20]. Douglas, E. M., Jacobs, J. M., Sumner, D. M., and Ray, R. M. (2009). A comparison of models for estimating potential evapotranspiration for Florida land cover types. Journal of Hydrology, 373: 366-376.9
[21]. Silva, D., Meza, F. J., and Varas, E. (2009). Estimating reference evapotranspiration (ET0) using numerical weather forecast data in central Chile. Journal of Hydrology, 382: 64-71.
[22]. Xu, C. Y. and Singh, V. P. (2005). Evaluation of three complementary relationship evapotranspiration models by water balance approach to estimate actual regional evapotranspiration in different climatic regions. Journal of Hydrology, 308: 105-121.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار